5. Το πταίσμα του πολύπτυχου πτυχιούχου πτυελοδέκτη

Με τούτη δω τη σπάθα θα σου χαράξω όμικρον και ρο στα κωλομέρια και θα σου χώσω το πί ανάμεσα. Αχαϊρευτε!” είπε ο Τάσος με απεχθή και συνάμα κοροιδευτική χροιά.

Αφού είχαν κάνει το σπίτι του ήδη μπουρδέλο με τον καβγά τους, ο σαματάς είχε μεταφερθεί πλέον στον κήπο οπού μπορούσαν κι οι δυό να μανουβράρουν τους κρεμασμένους τρικέφαλούς τους άνετα.

“Μόνο η μάνα μου μπορεί να με αποκαλεί αχαϊρευτο.” φώναξε ο Μήτσος. “Αυτό ξεπλένετε μόνο με αίμα.”

Η μάχη μαίνονταν για κάμποσα βασανιστικά δευτερόλεπτα, αποτελούμενη κυρίως από βρισιές και άστοχα χτυπήματα σε απελπιστικά αργές ταχύτητες. Αναψοκοκκινισμένοι, αιματοβαμένοι και στα όρια του εμφράγματος συνέχισαν να κουνούν τα όπλα τους.

Μεχρι που...

“Δόκιμος αστυνομικός Μπάτσοκλος Σαστισβρέχωφ. Σταματήστε αμέσως!” ακούστηκε μια βροντερή φωνή.

Μία μεγάλη σκιά, ακολουθώμενη από έναν εξίσου ογκώδη τύπο με έντονα χαρακτηριστικά αρρενωπότητας, μείωσε τη βραδυνή ορατότητα στα ήδη προβληματικά μάτια τους.

“Καλησπέρα αστυφύλαξ. Τι κάνετε;” ρωτησε ο Μήτσος.

“Επιβάλω το νομο, την τάξη και τη δημοκρατία.” ξελαρυγκιάστηκε το όργανο.

“Και έχει δουλεία;”

“Τελειώνω την πρακτική μου στο γκλόπ και χρωστάω ακόμα Ρουφιανιά 2 για το πτυχίο. Μετά στο ψάξιμο.”

Χαϊδεύοντας το γκλόπ, που ήταν κολημένο στο μπούτι του, πιό αγαπησιάρικα κι απ' το πουλί του, συνέχισε:

“Κάνετε πολύ φασαρία”

“Οι φασιανοί θα κάνουν απεργία; Ο Ανέστης στο κοτοπουλάδικο ισχυρίζεται οτι τρείς στους τέσσερις είναι πιο νοστιμοι με μπρόκολο, ενώ ο τελευταίος είναι έξω με εγγύηση τους δυο τελευταίους μήνες” έθεσε ο Μήτσος.

“Ο Βουδισμός σας πολίτευμα απέτυχε, αλλά ο Έλληνας ζήσε Μάη να φας τριφύλλι. Γι αυτό δεν πάει μπροστά αυτή η χώρα.” διαφώνησε ο Τάσος.

“Είσαι κομμουνιστής!”

“Εισαι βρωμοδεξιός!”

“Αναρχικοί!” αναφώνησε ο μπάτσος. “Κάντε πίσω γιατί θα καλέσω ενισχύσεις.”

“Δώσ' μου παλικάρι μου δυο λεπτάκια να σου φέρω το ασύρματο από μέσα. Δουλεύει με wifi μέσω skype. Μη χρεώνεσαι κιόλας.” εξήγησε ο Τάσος.

“Λοιπόν, γαμώγεροι τραβάτε πίσω στην πάπια σας γιατί θα βάλω το Χάρη να σας μαζέψει.” είπε τελεσίδικα το όργανο, αγνοώντας το γέρο.

Ο Τάσος ακούγοντας αυτό κόρδωσε το κουρασμένο του κουφάρι και με το κωλοδάχτυλο στερέωσε τα γυαλιά στη μύτη του.

“Αυτός είναι ο κήπος μου που πατάς κύριος. Για την ακρίβεια δε σε κάλεσε κανείς”

“Γιέα, φακ δε πολίς”, συμπλήρωσε ο Μήτσος και ένιωσε το βλέμα συμπαράστασης του Τάσου να διαπερνά τα γέρικα κοκαλά του.

Το σφύριγμα του Τάσου αντήχησε στη γειτονιά ξεψυχισμένο και κακόφωνο, σαν την τελευταία πνοή του Λάκη. Ο Αρίβαλος άκουσε το κάλεσμα του αφέντη του και χωρίς να χάσει χρόνο παράτησε τη νοστιμότατη, υποαλεργική τροφή του και όρμηξε πρώτα στον κήπο κι έπειτα στο όργανο του οργάνου.

Πεσμένος στο τέλεια κουρεμένο γκαζόν του Τάσου, με την αρκουδοπαγίδα να κρέμεται απ' τα παπάρια του και να κουνάει την ουρά, ο Μπάτσοκλος έχασε τις αισθήσεις του. Λίγο πρίν όμως κλείσει τα μάτια του είδε δύο γέρικες μουτσούνες να του σκιάζουν το πρόσωπο και να χαμογελούν ύπουλα. Και αυτό είναι και το τελευταίο πράγμα που θυμάται.